Stentowanie to zabieg medyczny, który może znacząco poprawić jakość życia pacjentów z pewnymi schorzeniami układu krążenia.
Stenty to małe rurkowate struktury wykonane z materiału przypominającego siatkę, której skład może opierać się na metalu lub tworzywie sztucznym. Mają one za zadanie utrzymanie otwartej jamy w organizmie, takiej jak tętnica, żyła czy moczowód. Ich stosowanie jest szerokie i obejmuje leczenie wielu problemów naczyniowych, w tym choroby wieńcowej serca, choroby tętnic obwodowych czy stenozy tętnic nerkowych.
Dostępne są różne rodzaje stentów, z których każdy jest dedykowany do innych zastosowań. Stenty metalowe, nazywane również gołymi stentami, to małe siatkowate struktury wykonane z drutu. Nie są one pokryte polimerem ani lekami, dlatego nie chronią przed ponownym zwężeniem tętnicy. Inny rodzaj, stenty uwalniające lek, są wzbogacone o polimer, który stopniowo uwalnia lek w okresie, kiedy ryzyko ponownego zwężenia jest największe. Natomiast stenty z tkaniny, zwane graftami, stosowane są przede wszystkim w większych tętnicach.
Zabieg wstawiania stentu nosi nazwę stentowania. To procedura małoinwazyjna i niezaliczana do głównych operacji chirurgicznych. Chociaż jest stosunkowo bezpieczna, mogą wystąpić pewne powikłania. Do najczęstszych należą krwawienia lub siniaki w miejscu wkłucia cewnika, uszkodzenie tętnicy podczas wprowadzania stentu czy reakcje alergiczne na środki kontrastowe używane podczas procedury. Ryzyko powikłań zależy od wielu czynników, w tym wieku pacjenta, stanu ogólnego zdrowia czy charakteru procedury – planowanej czy wykonywanej w trybie nagłym.
Zawsze warto skonsultować się z lekarzem specjalistą w zakresie kardiologii, aby uzyskać więcej informacji na temat indywidualnego ryzyka i okoliczności związanych z zabiegiem. Wiedza ta pozwoli lepiej przygotować się na procedurę i ewentualne jej następstwa.
Większość stentów pokryta jest specjalnymi lekami, które wspomagają utrzymanie tętnicy w otwartym stanie; są to tzw. stenty uwalniające lek. W rzadszych przypadkach stosuje się stenty metalowe bez powłoki lekowej. Proces stentowania polega na przesunięciu przewodnika przez zwężenie, po którym przesuwany jest cewnik z balonikiem. Po umiejscowieniu balonika w miejscu zwężenia jest on nadmuchiwany, co prowadzi do otwarcia zablokowanego naczynia i przywrócenia prawidłowego przepływu krwi do serca. Następnie w tym miejscu może być umieszczany stent. Ten rozpręża się wraz z balonikiem i pozostaje w tętnicy, aby ją wspierać.
Po umieszczeniu stentu, wokół niego zaczyna osadzać się tkanka, tworząc coś w rodzaju powłoki. Proces ten trwa od 3 do 12 miesięcy, w zależności od tego, czy stent jest pokryty lekami, czy nie. W celu zapobiegania tworzeniu się zakrzepów krwi wewnątrz stentu pacjentom często przepisuje się leki antyagregacyjne. To substancje zmniejszające zdolność płytek krwi do zbrylania się, co jest naturalnym mechanizmem hamującym krwawienie. Dzięki temu możliwe jest zmniejszenie ryzyka powikłań związanych z zakrzepicą w obszarze stentu.
W medycynie stenty często są stosowane w przypadku zwężonych lub zablokowanych naczyń krwionośnych spowodowanych schorzeniami takimi jak choroba wieńcowa, choroba tętnic obwodowych, zwężenie tętnicy nerkowej, tętniak aorty brzusznej czy choroba tętnic szyjnych.
Chociaż nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do tego zabiegu, istnieją pewne sytuacje, w których jego przeprowadzenie może być niewskazane. Należy wziąć pod uwagę takie czynniki jak: dysfunkcja nerek, obecność wielu miejsc niedrożności w przewodzie pokarmowym, obecność wolnych perforacji, niekorzystna anatomia łuku aorty czy przebyta ciężka reakcja alergiczna na środek kontrastowy podawany dożylnie. Warto również podkreślić, że pacjenci, którzy z jakichkolwiek powodów nie mogą przyjmować leków przeciwpłytkowych, mogą nie być kandydatami do tego typu zabiegu.
Decyzja o implantacji stentu opiera się na wynikach licznych badań diagnostycznych. Najczęściej przeprowadzane są badania krwi, elektrokardiogram (EKG) oraz zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej czy też tomografia komputerowa (TK) klatki piersiowej. W niektórych przypadkach konieczne mogą być dodatkowe badania, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa innych partii ciała oraz mapowanie żył.
Kiedy stwierdzi się konieczność umieszczenia stentu, pacjent otrzymuje dokładne wytyczne dotyczące przygotowania do zabiegu. Należy pamiętać o tymczasowym wstrzymaniu się od jedzenia i picia przed zabiegiem. Lekarze analizują historię chorób oraz wcześniejsze zabiegi operacyjne, a także aktualnie przyjmowane leki pacjenta. To kluczowe dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa i skuteczności procedury. Niewskazane jest również palenie tytoniu przed zabiegiem, dlatego pacjentom zaleca się rzucenie nałogu jak najszybciej po konsultacji z lekarzem.
Po zabiegu wszczepienia stentu zaleca się jednodniowy pobyt w szpitalu w celu obserwacji. Po powrocie do domu niezbędna będzie odpowiednia opieka nad miejscem interwencji. Często po takim zabiegu okolice klatki piersiowej mogą być wrażliwe, co jest typową reakcją organizmu. Na ogół, dolegliwości te ustępują w ciągu kilku dni.
W pierwszym tygodniu po interwencji zaleca się unikanie czynności wymagających znacznego wysiłku fizycznego, takich jak podnoszenie ciężarów. To pozwoli na nienaruszone gojenie się rany. Dla optymalnej ochrony i zapobiegania powikłaniom lekarze często zalecają przyjmowanie leków z grupy antyagregantów. Ich zadaniem jest zmniejszenie zdolności płytek krwi do agregacji, co przeciwdziała ryzyku powstania zakrzepów w miejscu wszczepionego stentu.
Pacjenci, którzy przeszli przez proces wszczepienia stentu, powinni być świadomi możliwości wystąpienia objawów niepożądanych i konieczności stosowania się do zaleceń medycznych. Dzięki temu, szanse na skuteczne i bezproblemowe gojenie się rany znacząco wzrastają.
Pomimo korzyści płynących z tego zabiegu, stenty wiążą się także z pewnymi ryzykami. Należą do nich możliwość rozwoju zakrzepów krwi, restenoza, czyli ponowne zwężenie naczynia, czy też tromboza stentu, czyli powstanie zakrzepu w miejscu, w którym stent został umieszczony. Najbardziej poważną komplikacją jest zakrzep krwi. Poza tym niektórzy pacjenci mogą doświadczyć reakcji alergicznych, zaburzeń rytmu serca, infekcji lub krwawień.
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań, naukowcy opracowali stenty uwalniające leki. Dzięki temu możliwe jest zmniejszenie ryzyka komplikacji. Po implantacji stentu zalecane jest przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych przez co najmniej sześć miesięcy, a w niektórych przypadkach nawet dłużej.
Warto również podkreślić, że rokowania długoterminowe po implantacji stentu są dobre, zwłaszcza u pacjentów, którzy nie mają cukrzycy, mają jedno zwężone naczynie wieńcowe oraz dobrą funkcję komór serca. Szczególnie korzystne wyniki obserwuje się u pacjentów, u których zaimplantowano pojedynczy stent w pierwotnej tętnicy wieńcowej.
Koszty związane z umieszczaniem stentów są różnorodne i zależą od wielu czynników. Kluczowymi są: rodzaj używanego stentu, renoma oraz lokalizacja szpitala. Prywatnie ceny stentów w Polsce oscylują w okolicach 6000 złotych za stentowanie gałęzi łuku aorty, aż do 10000 złotych za angioplastykę z wykorzystaniem stentu uwalniającego lek.
Nie można zapomnieć o zróżnicowaniu cen w zależności od lokalizacji ciała, w której przeprowadzany jest zabieg. Przykładowo stentowanie tętnicy udowej wynosi około 10000 złotych, natomiast tętnica szyjna to wydatek rzędu 15000 złotych. Z kolei stentowanie żył w dolnych kończynach ma zakres cenowy od 5000 do 15000 złotych, co jest uzależnione od skomplikowania procedury.
Nie, procedura jest przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym, więc pacjent nie odczuwa bólu podczas jej trwania. Możliwe są jednak pewne dolegliwości po zabiegu.
Stent jest implantowany na stałe i pozostaje w ciele pacjenta przez całe życie.
Tak, większość pacjentów wraca do normalnej aktywności życiowej po kilku tygodniach od zabiegu. Ważne jest jednak przestrzeganie zaleceń lekarskich oraz regularne wizyty kontrolne.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu mechanizmu cookie w Twojej przeglądarce.